Wat verwachtte ik vooraf?
Een weekje Jutland in de herfst. Eerst een leuk weekend in de stad met een oud-reisgenoot en daarna een paar dagen de noord-westelijke Jutse wildernis ontdekken. Wellicht een paar fjorden bewonderen en heel misschien sporen van de kerstman vinden..
Wat gebeurde er?
’s Ochtends eerst naar Pilates en daarna relaxed mijn huis opruimen en (hand-)bagage selecteren. De reis verliep soepeltjes. Geen vertraging. Geen problemen. Beetje saai bijna. Ik hoefde niet eens mijn paspoort te laten zien! In de lucht met kleine slokjes genoten van een flesje rode wijn. En hups, voordat ik het wist waren we in Jutland! Ik werd opgehaald op het vliegveld en in de auto werd mij een uitgebreid programma voor de komende 5 dagen toegelicht. Er was hard gewerkt om mij in het nieuwe huis comfortabel te ontvangen; verhuisdozen na 3 maanden weggewerkt en het bed zou die nacht voor het eerst beslapen worden. Binnen de kortste keren stond een heerlijk maaltijd op tafel. Waarna we meteen op pad gingen voor een cocktailparty met vrienden en bezoek aan een populair café. Het weekend vulde zich met leuke dingen doen, heerlijk eten, veel praten en lekker relaxen. Op maandag geen Jutse wildernis.. Die blijkt er namelijk niet te zijn. Met de auto het strand op, zoals we op zondag deden. Leuk, maar spannender zal het dus niet worden. En dan blijkt de kerstman ook nog eens helemaal niet uit Jutland te komen!
Laat los. Laat los…
En de knop was om. Chillen met boek op de bank. Of eigenlijk op de iPad. En toen het heel even droog was een wandeling in een stormpje. Dinsdag op pad naar het noordelijkste puntje van Jutland, waar 2 zeeën elkaar ontmoeten. Prachtig! De laatste dag werd een vriend ingeschakeld om mij op de fiets een andere kant van de stad te laten zien. Echt leuk en superlief. Vanzelfsprekend werd ik, ruim op tijd, met de auto naar het vliegveld gebracht. Bij mijn diepe dank tijdens het afscheid was het antwoord heel simpel; “Ik wilde je een onvergetelijk bezoek aan mijn land geven”.
Wat heb ik ontdekt?
Communiceren is echt meer dan woorden uitwisselen; via de chat leken we op 1 lijn te zitten. Een combi van samen en alleen. In de praktijk werd geprobeerd mijn alleen-zijn zoveel mogelijk te beperken. Door de warme intentie kon ik heel makkelijk de knop omzetten. Een andere invulling dan verwacht, maar open voor wat het zou brengen.
Je eigen vanzelfsprekendheden worden duidelijk als ze voor anderen niet opgaan. Ik vind het heerlijk om op reis alleen te zijn. Dus toen Denemarken een jaar geleden bij mij op bezoek was heb ik veel alleen-tijd in het programma opgenomen. Nu, na de return-visit, ontdek ik pas dat dat mischien toch anders is opgevat..
