Wat is een passend moment om lentekriebels te krijgen? Voor mij is het dit jaar al vroeg. Nadat mijn leven 4 weken op zijn kop heeft gestaan door het gezelschap van een jonge, grote, enthousiaste, zware, verharende en schetenlatende schat van een hond blijf ik achter in een leeg huis.
Een vies huis
Mijn huis is behoorlijk vies en dat zeg ik niet snel, want een propere huisvrouw zal ik nooit worden. Als ik de tijdelijk geblindeerde ramen ontdoe van plakplastic en houten planken (hond werd onrustig van stadse drukte, na 4 maanden asiel in de zeeuwse polder) zie ik een slagveld. Regelmatig stofzuigen heeft niet kunnen voorkomen dat er plukjes haar ronddwarrelen nu eindelijk de balkondeur weer openkan (hond kon heel hard blaffen; angst voor overlast). Ook zie ik de kwijlvlekken, de sporen van sambal en peper (om hond weg te houden van verboden plekken als tafel en bank), de stukgebeten plantenbladeren en krassen op de vloer.
De eerste kriebels
Nog nasnikkend van het recente afscheid begint het te kriebelen. Niet meer 4 maal daags thuis zijn om hond uit te laten, geen gepieker over de opvoeding, geen afleiding van een speelse puber als ik een boek lees. Geen spierpijn meer, omdat het uitlaten van 40 kilo hond fysiek behoorlijk zwaar is. De wereld ligt voor me open. Het verdriet en de eenzaamheid druk ik voor het gemak even weg.
Aan de slag
Op het balkon zie ik dat de vlinderstruik alweer nieuwe blaadjes krijgt. Lente! Nieuwe start. Weer die kriebels. En het kriebelt zo, dat ik echt iets wil gaan doen. Met mijn handen. Ik krijg zin in een voorjaarsschoonmaak. Ik ken mezelf en weet drommels goed dat ik dit soort impulsen direct moet opvolgen. Ze zijn zo weer weg. Mijn gele electrische ramenwasser gaat in de oplader en de woonkamer haal ik leeg. Ik ga het grondig aanpakken.
Resultaat
Als het donker wordt heb ik 9 grote ramen ramen gelapt. Trots op mezelf. De volgende dag is het tijd voor de vloer. Zuigen, schrobben, dweilen; een grote beurt. Bezweet en zwaar vermoeid realiseer ik me dat ik pas bijna op de helft ben. Respect. Respect voor alle mensen die wel regelmatig schoonmaken. En stug ga ik door. Als de volgende avond mijn huis spik-en-span is, ben ik een tevreden mens.
En het gaat verder
Ik kan niet stoppen. Ik besluit om ook figuurlijk de bezem door mijn huis te halen. De werkkamer is nu wel schoon, maar niet opgeruimd. Er ligt overbodig materiaal. Dingen die ik niet meer nodig heb. Boeken, werkstukken, informatie van oude banen, het kan allemaal weg. Ruimte creëren voor nieuwe initiatieven. Dit is een voorjaarsschoonmaak die veel verdergaat dan mijn huis.
wat fijn ellis… want die overbodige last kan weg en die ruimte is nodig… zeg ik heel stoer, terwijl ik weet dat er 8 dozen wachten om gevuld te worden. Laten we elkaar inspireren de komende weken, Op dat we maar veel “ruimte” mogen creëren.
Goed plan! Succes met deze 8 dozen. En de rest 🙂