Uren, dagen, maanden, jaren. Het is niet meer bij te houden hoe lang ik gepassioneerd persoonlijk aan het ontwikkelen ben. Allerlei interessante fases doorlopen, of er nog middenin. Globaal gezegd van niet blij met mezelf naar zo blij, dat ik het met anderen wil delen. Met een man bijvoorbeeld.
Ben ik zijn type?
Diep van binnen ga ik er nog steeds van uit dat mijn ridder op zijn witte paard onderweg is. Maar door de Wet van de Aantrekkingskracht realiseer ik me dat alleen hieraan denken niet voldoende is. En zelfs dan. Er kan ook best nog het een en ander aan dat beeld worden bijgeschaafd, want een paard is best wel groot en eng. Maar goed, ik wist dat de tijd was aangebroken om actie te nemen. En dat heb ik geweten. De volgende strategie ontstond. Via het internet een select groepje mannen benaderen. Gefilterd op leeftijd en lengte. Verder niet. De ene helft ouder dan ik, de andere jonger. Handig, want dan kon ik tegelijkertijd testen of het klopt dat alle mannen op jongere vrouwen vallen. En meteen mijn foto’s meesturen, want daarmee voorkom ik de afknapper dat ik na een paar intelligente mailtjes, bij het vrijgeven van mijn foto’s “toch niet zijn type’ blijk te zijn.
Een man of liever een hond?
Voor de zekerheid heb ik ook een tweede spoor uitgezet. Pleegopvang voor honden. Zodat ik in ieder geval iets te knuffelen zal hebben. En dit staat al heeel lang op mijn wensenlijstje. Sterker nog, ik heb lange tijd getwijfeld of ik nou liever een hond of een man in mijn leven zou willen.
Knuffel-adresje
Het ene traject loopt voorspoediger dan het andere. Aan aandacht van de mannen geen gebrek. Leuke berichtjes en boeiende dates. Volop in beweging. Van het asiel kreeg ik echter, tot groot verdriet, te horen dat er eigenlijk geen behoefte is aan een extra knuffel-adres. Niet voor honden dan. Voor kittens juist wel, maar da’s pas in het voorjaar.
Boem! Daar gaat mijn hart
Vanochtend veranderde alles. Op mijn iPad zag ik zijn foto. Boem! Daar gaat mijn hart. Hij raakt me. Na alle foto’s is deze speciaal. Meteen. Ook eng natuurlijk, want opeens wordt het echt. Durf ik dat wel aan? Ik ben niet zo van de lange termijn.. Alle pragmatische details gaan overboord. Lange termijn, korte termijn. We zullen zien hoe lang het gaat duren. Ik ga er echt voor deze keer. Binnen 5 minuten een mooi bericht geformuleerd. Hopelijk op tijd, want in dit soort situaties is haast uiteraard geboden. De reactie komt snel. Of ik een paar vragen wil beantwoorden. Tuurlijk. Het is goed om zorgvuldig te zijn. Maar. Maar. Mag ik? Mag ik een poosje genieten, rust bieden, regelmaat, beweging. Ik beloof dat ik niet teveel zal knuffelen. Alleen als hij het zelf ook wil.
