Schitterende Imperfectie

Wat mooi! Twee woorden die samen zoveel meer zeggen dan apart. Ook de toelichting is prachtig; Kintsugi is de Japanse Kunst om serviesgoed te repareren met goud. Op een heel zichtbare manier zodat de  reparatie schoonheid toevoegt en het gerepareerde object mooier wordt dan het ongerepte origineel.
Elke maandag zit er een kadootje in mijn mailbox. Straatjutten heet het, ook al zo mooi. Richard verzamelt op straatjutten.nl beelden die hem opvallen en vertaalt dat naar een praktische toepassing. Ik word er bijna jaloers van. Maar besef dat genieten van andermans werk ook waardevol is. Je hoeft het niet perse allemaal zelf te doen. Wijze lessen op de maandagochtend.

Terug naar ‘Schitterende Imperfectie’. Het daagt me uit om van iets waarvan ik dacht dat het waardeloos was geworden juist met de reparatie extra waarde toe te voegen.
Misschien mijn spijkerbroek? Die is zo versleten dat er gaten invallen, op ongewenste plekken. Waarmee kan ik repareren? Wat is van zichzelf al mooi en maakt mijn broek schitterend?
Of iets breder? Mijn gezonde weerstand tegen HR-opdrachten vorig jaar. De ruimte om ook ideeën van Allemaal Uniek te kunnen gebruiken motiveert mij om enthousiast aan de slag te gaan. En als ik “the best of both worlds” samenvoeg wordt het resultaat waardevoller.

Met ‘Schitterende Imperfectie’ kun je ook weer spelen. Het hoeft niet perfect. Het hoeft niet de eerste keer goed. Juist de weg die wordt afgelegd maakt het mooier. Het doet me denken aan PermanentBeta.nl waar juist het continu in ontwikkeling zijn tot kunst wordt verheven. De slogan ben ik even kwijt, maar het enthousiasme en de energie die de deelnemers uitstralen is inspirerend. Voor mij gaat het hier over een metamorfose van het traditionele ‘Fouten maken mag’ . Deze veelgehoorde kreet in managementland. Zo makkelijk gezegd. Zo moeilijk gedaan.

Zal ik er een nieuw model voor maken? Niet eens zo’n gek idee! Ik noem het WAW!
Waste + Addition = Wonderful. Recycling 2.0 eigenlijk.
Een Nederlandse vertaling volgt nog. Alternatieven zijn welkom, want mijn model is ‘Schitterend Imperfect’. Het kan natuurlijk schitterender en imperfecter! Maar het hoeft niet..

Kintsugi

Kalverliefde..

Woedend was ik. Stampvoetend ben ik de hele weg naar huis gelopen. Een gulden bespaard, maar ook mijn fiets kwijt. Mijn mooie fiets. Mijn stalen rots in de branding. Wat een stortvloed aan emoties na een dagje Tienertoeren door NL. De woede. Eigenlijk meer op mezelf gericht, dan op de fietsendief. En machteloosheid. Wat kun je nog doen als je 2x langs alle, echt alle, fietsen van het station bent gelopen? Jaloers was ik ook. Op alle mensen die daar nog wel hun fiets hadden staan. En ik voelde me eenzaam. Die fiets was mijn eerste grote-mensen-fiets. We hebben heel wat kilometertjes afgelegd. Vaak kletsend met vriendinnen, maar ook gewoon samen stil. Zelfstandigheid hebben we ontdekt. Niet meer onder begeleiding van Pa, Ma of grote zus. Afstanden die ik alleen niet had kunnen overbruggen heb ik met hem bijna moeiteloos overwonnen.

Mijn eerste lekke band. Hele verhalen had ik er al over gehoord, en eindelijk was ik zelf aan de beurt. Ik wist precies wat er van me werd verwacht. Bandenlichters, fietspomp, even extra op het ventiel letten, beetje schuren, plakken maar. En dan de test. Liefdevol dompelde ik zijn binnenband onder water. Op zoek naar belletjes. Niets. Het was gelukt! Alleen nog oppompen & klaar. Wat was ik trots op ons.

Zijn opvolger was een opoe-fiets. Ook bijzonder, op zijn eigen manier. We zijn lang samen geweest. Woonden in Amersfoort, Deventer en Amsterdam. Hij was duidelijk ouder en meer ervaren. Ik heb hem overgenomen van een dame die te oud voor hem werd. Na jaren trouwe dienst heb ik hem doorgegeven.

Toen kwam de yuppenfiets. De verkoper adviseerde een goedkoper model, maar ik wist dat ik deze wilde hebben. De kleur was echt fantastisch. Het lastige van zo’n exclusief model is dat je er zo zuinig op bent. Hij stond heel wat jaartjes in de schuur. Tot de dag dat ik besloot hem echt te gaan gebruiken. Het waren mooie jaren. Zijn laatste dagen slijt hij in de fietsenflat op Amsterdam Centraal.

Mijn huidige Human Powered Vehicle is super chill. We cruisen door stad en platteland. We genieten volop, maar er zit iets oppervlakkigs aan. De laatste maand van de 3-jarige fietsverzekering heb ik hem de hele maand buiten laten staan. In afwachting van het lot. Als hij zou worden gestolen kreeg ik een flinke som geld uitgekeerd. En zou ik een nieuwe kunnen kiezen. Maar hij is gebleven.

Mijn eerste fiets. De fiets die mij ontnomen is. Hij was mijn eerste grote liefde..

fietsen_strand

Ik wil aandacht!

De laatste tijd ben ik geobsedeerd door virtuele aandacht. Of het nu gaat om likes op FaceBook, volgers op Twitter of reacties op mijn blog. Met argusogen check ik veelvuldig mijn iPad. En ja, natuurlijk heb ik meldingen ingesteld die mij waarschuwen bij nieuwe respons. Maar je weet nooit..

Dus ben ik jaloers op een jonge schoonheidsspecialiste. Hoe erg. Natuurlijk ben ik trots op haar. Een week na het examen een eigen zaak starten. Super! Plus een mooie website. Hartstikke leuk. Maar in 1 dag 200 likes op FaceBook??

Thuis is het Big Brother in de provincie; via MailChimp zie ik wie mijn mailtjes opent. Of niet. Dit weekend gaf mijn 12-jarig nichtje de 30ste like  voor de bedrijfspagina op FaceBook. Bingo! Eindelijk  de statistieken voor mij ontsloten. Ik kan het aantal bezichtigingen zien en hun aard (organisch of viraal?).. Vandaag heb ik HootSuite ingesteld; alle Social Media in 1 overzicht. En daarmee is een grens overschreden. Niet eerder heb ik Apps toestemming gegeven tot inzage in mijn gegevens en mijn contacten. Zelfs om namensmij berichten te plaatsen. Nu zijn er meerdere die dat van mij mogen.. Wie weet hoe lang het nog duurt voordat ik €15 per dag ga betalen om 24-96 FaceBook likes bij mijn ‘doelpubliek’ te kopen?

Betalen voor aandacht. Nou dat zal me niet gebeuren! Dat is echt een brug te ver. Het idee alleen al. Ik ga nog liever gratis walkshops geven, waarbij de waardebepaling achteraf wordt uitgedrukt in voor mij gegenereerde FaceBook likes.. Zie je hoe erg ik ermee bezig ben? Zelfs mijn creativiteit focust nu op kwantiteit!

Maar het laat me niet los. Betalen voor aandacht. Hoe erg is het eigenlijk? Als het aanbod maar aantrekkelijk genoeg is. Waarom dan niet betalen? En eigenlijk doe ik dat al. Elke keer als ik mezelf trakteer op een massage. Betaal ik voor de aandacht van een jonge schoonheidsspecialiste.

P1000944