Tag: kind

Geplaatst op

Speeltuin

Vroeger. Op de schommel. Zo hoog mogelijk! En zo lang mogelijk, want ik wist dat andere kinderen ook wilden. Dus genoot ik zo hard mogelijk. Het gevoel te vliegen. En de kriebel in je buik als je van het hoogste punt weer naar beneden ging. Aandacht op je voeten voor de afzet. En dan weer vliegen. Misschien is de schommel ook mijn speeltuinfavoriet door mijn eerste vakantieliefde. Ik zal 8 jaar zijn geweest. Ik op de schommel en hij erachter. Bij elke duw gaf hij een zoentje op mijn kont. Ik vond hem geweldig! Want hij nam het risico de harde schommel op zijn mond te krijgen. Stoere kinderromantiek.

Iets minder vroeger. Mijn kleine nichtjes wisten feilloos alle speeltuinen te vinden. Echt allemaal. En overal. Voor de ouders werd het de normaalste zaak van de wereld. “Natte glijbaan? Oh, dan gaat de jongste eerst. Die draagt een luier!” Opgewonden gegil. Blije gezichten. En een sterke voorkeur voor snelheid & uitdaging. Heel hard van een glijbaan en dan proberen weer terug omhoog te lopen. Regelmatig heb ik ze van het klimrek geplukt. Omdat ze als hangende aapjes naar de overkant wilden klauteren. En het hangen ging prima, maar de handjes verplaatsen nog niet.                                                                      Bijzonder vermakelijk vind ik de interactie in de speeltuinen. Hoe kinderen met elkaar omgaan; lief wachten of stug & stevig voordringen. En de moeders. De overbezorgde moeder die gaat gillen nog voordat haar kind iets doet, omdat ze al voor zich ziet hoe kindlief valt en per ambulance wordt afgevoerd. Of de moeder die zo met zichzelf bezig is dat ze vergeet dat ze in een speeltuin is. En, oh ja, er ook nog een kind van haar rondloopt.

Afgelopen jaar. Allemaal UNIEK is mijn speeltuin. Ik mag vliegen zo hoog als ik wil. Of zandkastelen bouwen. Deze speeltuin is magisch. Alles is mogelijk. En ik ontdek dat er heel veel kind in grote mensen zit. Soms ga ik voor snelheid. Voor uitdaging. Vaker nog zoek ik de moeiteloze weg. En mijn omgeving kan zorgen voor weerstand, me tegenhouden. Of zoveel ruimte bieden dat ik even niet meer weet wat te doen. In deze speeltuin probeer ik van alles. Gewoon omdat het leuk is. Of juist lekker eng. Goed of fout bestaat niet. Het gaat om ontdekken. Niets is gewoon normaal. Alles is bijzonder en we zijn allemaal uniek!

DSCN2234

Geplaatst op

Mijn Geluksonderbroek

Terwijl ik de was aan het vouwen ben, dwalen mijn gedachten af. Ik denk terug aan een belangrijk moment vorig jaar. De keuze voor een passie. Luisterend naar mijn intuïtie. De keuze voor een ontdekkingsreis op het gebied van Persoonlijke Ontwikkeling met daarbij de boeiende naam “Allemaal Uniek”. Mijn professionele nieuwsgierigheid werd en wordt volop ingezet. Ik wil weten hoe anderen werk maken van Persoonlijke Ontwikkeling. Wat voor producten en diensten hebben ze? Hoe passen ze het toe? En vooral; waar leggen ze de focus op? Inspiratie, Geluk, van Hoofd naar Hart & Succesvol zijn. Er komt veel moois voorbij.

Helaas speelt ook een ander thema; discipline. Ik vind het lastig om regelmatig tijd te reserveren voor de nieuwste ontwikkel oefeningen. Af en toe een hele dag opgesloten worden met anderen werkt beter bij mij. De aanwezigheid van die anderen is belangrijk. Ervaringen delen. Enthousiast raken door hun vragen. Stiekem een beetje blij als je hoort dat zij het ook lastig vinden om echt omzet te maken. En verwondering. Zoveel hetzelfde. En toch ook zo anders. Soms zien ze dat zelf nog niet. Ik sprak de zoveelste coach. Haar verhaal raakte me pas toen ze eerlijk en spontaan antwoord gaf op de vraag wat haar uniek maakt. Met voldoende zelfvertrouwen is het leuk om te netwerken en van anderen te leren. Als je nog onzeker bent is het een drama. Dan is hun gras altijd groener. Onzekerheid en je beperkende ideeën loslaten. Daar gaat het om! En ik realiseer me tegelijkertijd dat het vaak helemaal niet om ontwikkelen gaat. Maar juist over jezelf terugvinden.

Terug naar hoe puur je was als kind. Bij kinderen wordt veel tijd gestoken in het afleren van ‘onaangepast’ gedrag. Het afleren van hun magische fantasie met onbeperkte mogelijkheden. Terwijl dat precies precies is waar de dertigers en veertigers van nu naar op zoek zijn! We kunnen veel leren van kinderen. Zelfs meer dan we dachten. Berthold Gunsther maakt er mooi gebruik van met zijn boek “Omdenken is stom”. Boeiende uitspraken die maken dat volwassenen niet alleen anders naar kinderen luisteren, maar ze ook bewust vragen gaan stellen. Datzelfde gebeurt ook bij “Grote Denkers Kleine Denkers“. Zij hebben een Raad van Stuur beschikbaar met kinderen die bereid zijn mee te denken over organisatie-vraagstukken. Daarmee haal je gegarandeerd onverwachte invalshoeken in huis. Want kinderen zijn puur. Bij de vraag naar wie jou helpt op belangrijke momenten staat dan zomaar de Geluksonderbroek vooraan!

dansend kind

Geplaatst op

Even geduld aub

Het is 30 december. Ik lig volledig relaxed op een grote sofa naast de weldadig brandende open haard. Tegenover me ligt een vriendin. Ook op een grote sofa. We zijn bij haar thuis. In een dorpje aan de Ierse westkust. Rozig na een uitgebreide strandwandeling en dito pub-bezoek. Relaxed, omdat haar man en kinderen een paar dagen weg zijn naar familie.

Wat vooral betekent dat ze al een paar nachten echt geslapen heeft. Want ze hebben een moeilijk slapende 3,5 jarige dochter. Echt moeilijk. Problematisch kun je wel zeggen. Niet een halfuurtje waken bij het slapengaan. Of een keer een slechte nacht. Nee, veelvuldig gebroken nachten. Al ruim 3 jaar. Alles geprobeerd. Goedbedoelde adviezen uit de omgeving. Betweterende tips. Schuldgevoel. Niets helpt. Geradbraakt en wanhopig, maar toch liefdevol vertellen dat het ook zwaar is voor de dochter. Gelukkig wordt er van mij geen advies verwacht. Het gaat mijn voorstellingsvermogen ver te boven.

Hoewel? We raken niet uitgesproken over de 4 maanden oude puberende pup. De nieuwste aanwinst in de familie. Ik ben dol op honden en speel volop met Storm. Hij luistert niet echt naar me. Tenzij ik snoepjes als beloning gebruik. Dat doe ik vaak, want ik ben niet erg geduldig. Twee keer proberen hem een rondje te laten draaien is leuk. Maar als hij bij mijn derde commando weer gedwee plat op de grond gaat liggen is de lol er af. Ik vertel haar wat de Dogwhisperer zegt; “Je moet Packleader zijn.” Overwicht voelen en uitstralen. Woorden worden overbodig. Geduld niet. Dat is essentieel. Net zolang doorgaan totdat de ander doet wat jij wilt.

Deze liefdevolle moeder krijgt nieuwe moed. Zij besluit het in het nieuwe jaar anders aan te gaan pakken. Zij kiest voor strategisch geduld. Van moeder naar ‘Leader of the pack’. Ze geeft niet meer toe. En zal in ieder geval geduldiger zijn dan haar dochter. Na Oud & Nieuw. Dus even geduld nog..

even-geduld-aub

Geplaatst op

Mijn kleine Held

Een jaar geleden had ik niet gedacht dat ik mijn LinkedIn profiel in 2013 zou uitbreiden met de functie Ontdekkingsreiziger. Maar ik heb het gedaan en ben er trots op! Ik praat er ook graag over. Bij diverse netwerken experimenteer ik met de introductie van mijn Ontdekkingsreisbureau. “Huh? Een Reisbureau? In deze crisis?” Het is lastig een hokje te vinden als je bewust op het verkeerde been wordt gezet.. “Oh, Persoonlijke Ontwikkeling. Ja, leuk. Maar dan is die naam echt verkeerd hoor. Die moet je veranderen.”

Uit deze gesprekken komen ook verrassingen. Zoals de vraag naar mijn favoriete Ontdekkingsreiziger. Leuk! Vooral omdat ik niet meteen een antwoord had. Zeker was dat het voor mij niet gaat om Marco Polo of Cristoffel Columbus. Gewoon omdat ik hun verhaal niet ken. En meteen wist ik het wel! Het verhaal waar ik 5 jaar terug niet klaar voor was, maar dat deze zomer duidelijk weer op mijn pad kwam. En mij raakte. Het verhaal van Antoine de Saint – Exupery; de ontdekkingsreis van De Kleine Prins. Een echte favoriet. Ik heb het net weer gelezen en vanochtend viel mij op:

  • Kinderen moeten veel geduld hebben met grote mensen.
  • Het is veel moeilijker over jezelf te oordelen dan over anderen.
  • Bloem; “Mensen? Je weet nooit waar je ze kunt vinden. De wind jaagt ze in het rond. Ze hebben geen wortels. Dat is erg lastig voor ze.”
  • Het geheim van de vos; Werkelijke schoonheid is onzichtbaar.
  • Dorstlessende pillen; wat doe jij met een uur tijdsbesparing?
  • Het kan wel eens op tranen uitlopen als je tam bent gemaakt.
  • Kijk naar de hemel en hoor de sterren lachen.

De Kleine Prins inspireert mij om als kind met verwondering naar grote mensen te kijken en daarmee anders te kijken naar dezelfde dingen. Om pure schoonheid te ont-dekken. Om woorden nog bewuster te kiezen. De Kleine Prins bevestigt voor mij dat reizen en thuiskomen echt met elkaar verbonden zijn. En leert mij.. dat tam zijn niet voor watjes is!

Wie is jouw favoriete Ontdekkingsreiziger? En waarom?

IMG_0839

%d bloggers liken dit: