Tag: natuur

Geplaatst op

Hier & Nu

Versie 2

 

Hier zit ik

Mijn horloge niet bij me. Telefoon ook niet. En hier zit ik. Naast mijn tent op een foute kunststof klapstoel. Ik kijk om me heen en zie alleen maar groen. Het gras met dauwdruppels. De bomen naast me, waarin ik de blaadjes zachtjes hoor ritselen. Door de bomen heen zie ik een veld vol met aardappelplanten. In de verte rijdt een tractor. Achter het veldje met wuivende grassen en gele weidebloemen is een boerderij. Ik zie hem niet, maar weet dat ie er is. Vol met mensen. We zijn op retraite. Op de Hondsrug in Drenthe en ik heb geen flauw idee waar die vreemde naam vandaan komt.

Rituelen

Tot half 10 hebben we onze eigen ruimte voor ontbijt en andere ochtendrituelen. Dat klinkt heel Zen. En dat is het natuurlijk ook, maar ik realiseer me opeens dat dit voor mij dagelijkse kost is. Wat het bijzonder maakt is dat 14 mensen dit tegelijkertijd doen. Zonder te praten; wat niet zo goed lukt. En de rituelen lopen soms wel erg synchroon. Met douchen bijvoorbeeld.

Na twee regenachtige dagen is het vanochtend droog. Gelukkig! Ik heb een lekker ontbijtje gemaakt van kwark, fruit, noten, zaden en muesli met een kopje kruidenthee. Dit heb ik meegenomen naar mijn tent. Een paar honderd meter lopen over kronkelende paadjes door het natte gras. Hier geniet ik volop. Ik ben in het Hier & in het Nu.

Goed

In het Hier & Nu is de voorkeursstand deze dagen. Best lastig, want je merkt opeens hoeveel en hoe vaak gesprekken gaan over het verleden of de toekomst. Als we worden gecorrigeerd is er verwarring, want we willen het ‘goed’ doen. ‘Goed’ is niet altijd duidelijk. Goed is als het gaat over het Hier en het Nu. Of over echt Verbinding maken met elkaar. Gisteren had ik een verbindingsmomentje met andere reizigers en duikliefhebbers. Helaas is dat niet in het hier & nu. Was het dan ‘Fout’? Als scholieren knipoogden we naar elkaar, checkten even of de leiding niet in de buurt was en genoten vervolgens extra van onze reisverhalen.

Zorgen

Ook oefenen we met eerst goed voor onszelf zorgen voordat we voor anderen zorgen. Easy, dacht ik. Daar ben ik echt goed in. Complex wordt het pas als je ook zelfverzorgend bent in het huishouden. Voorbeeldje; na het eten wandel ik graag, maar gisteren werd verwacht dat ik me door een berg afwas heenworstelde. Wat doe je? Ik heb een compromis gesloten; helft van de afwas gedaan, hulp voor de rest geregeld en lekker gaan wandelen. Niet zo Zen, maar wel lekker praktisch.

Terug

Terug naar het Hier & Nu. Ik geniet van de natuur. Ik denk zo min mogelijk. Ik ben gelukkig. Relaxed. Maar hoe laat is het eigenlijk? Is het al half 10?

 

Bovenstaande is geschreven tijdens de retraite. Mijn volgende stukje gaat over wat ik tijdens en na retraite over mijzelf heb ontdekt.

Geplaatst op

Donkere wolken

Een beetje licht in het hoofd stapte ik op de fiets. De zon scheen op mijn gezicht en ik voelde me heerlijk. De ontspanningsmassage had zijn werk gedaan. Zo goed zelfs dat ik realiseerde een snurkje te hebben gelaten. Volledig relaxed fietste ik richting het bos. Ik was nog niet klaar met mezelf verwennen. Mijn fotocamera brandde in mijn tas. Blij met de nieuwe accu die haar een tweede leven schonk.

Herfst
De vorige avond had ik voor het eerst weer kaarsjes en wierook gebrand. Voor mij een teken voor de overgang van zomer naar herfst. Ik was benieuwd of het bos hier ook zo over dacht. De bevestiging kwam snel. Prachtig bloeiende heide in de duinen! Ik parkeerde mijn fiets en met de camera in de aanslag genoot ik van het uitzicht. Niet lang, want ik zag talloze invalshoeken voor de mooiste plaatjes. Enthousiast hupte ik van de hoogste duin naar beneden. Lag op mijn buik, hurkte te lang en werd uiteindelijk rustig. Een meditatief momentje en ruimte voor mijn andere zintuigen. Met deze rust kwam er ook inspiratie.

Inspiratie uit de natuur
In – en uitzoomen, focus, visueel, resultaat, genieten van het bezig zijn. Deze elementen van fotografie spreken mij aan en kan ik gebruiken bij de trainingen die ik ga geven. De vanzelfsprekendheid van veranderingen in de natuur vind ik ook inspirerend; accepteren dat de zomer niet blijft en daarom zoeken naar de positieve kanten van de herfst. Zelfs de donkere wolken die zich boven mij samenpakten hielpen mee. Normaal zou ik op mijn fiets springen om droog thuis te komen. Nu accepteerde ik dat ik nat kon worden. Met mijn fiets aan de hand wandelde ik genietend verder en werd getrakteerd op prachtige paddestoelen, bramen, de symmetrie van de spoorlijn en prachtig wegrottende boomstronken.

Schoonheid van imperfectie
In plaats van mooie dingen ging ik letten op juist het tegenovergestelde. Een soort visueel ‘omdenken’. En ik genoot. Opeens werden de omgevallen paddestoelen interessant. De dode bomen. En zelfs het afval bij een piqniq tafel. Hoewel? Dat ging wel erg ver; ik draafde door. Het was tijd om naar huis te gaan. Daar bekeek ik de foto’s en genoot van wat ik zag. Ik ontdekte dat imperfectionisme veel creatiever is dan alles foutloos moeten doen.

P1080002

Wil jij ontdekken hoe de natuur jou kan inspireren? Je bent van harte welkom om een keer mee te doen aan een Walkshop in de Soesterduinen.

Geplaatst op

Vlinders in mijn oog

Een lazy Friday Afternoon. Geen ToDo-lijst. Aangenaam warm & bewolkt. Vol goede moed fiets ik de duinen in om lekker te schrijven en plannen te maken. Maar het klopt niet. Ik schrijf wel wat, maar ben onrustig en heb een zwaar hoofd. Een fantastisch plan blijkt op 1 A4-tje al klaar.. Lichtelijk geïrriteerd en een beetje ongerust besluit ik weer naar huis te gaan. Vind ik allemaalUNIEK nog wel leuk? Waarom lukt het dan niet als ik het wil? Niet dezelfde weg terug naar huis. Zelfs niet in deze bui. Zonder na te denken kies ik een ander pad. Te druk in mijn hoofd met andere zaken. Wat nou Magisch & Moeiteloos? Ik zie een vrij bankje en stop. Maar ik vind het te vochtig om op te zitten. Oei, wat negatief allemaal. Ik schrik er van. En dan komt het terug. Van behoorlijk ver eerlijk gezegd. Loslaten. Niets moeten. Stel je open en ervaar wat er gebeurt.

Dus ik pak mijn fiets en loop de kant op die me roept. Lopend zie ik heel andere dingen dan daarvoor. En ik krijg zin om te stoppen en foto’s te maken van al het prachtigs dat ik zie. Een bij op een bloeiende distel. Een bloem van rupsen. En vlinders. Heel veel vlinders. Een scherpe foto lukt niet en relaxed besluit ik het idee van het perfecte plaatje te laten varen. Een zijpad lonkt. Na veel modder en plassen kom ik bij een mooi veldje dat ik nooit eerder zag. Het pad loopt dood.. Ik moet terug & accepteer dat. Soms is dezelfde weg terug nodig. Bijvoorbeeld als je je fiets bij je hebt en niet door de brandnetels wil. Ik zie een lelijke dode boom die erg afsteekt tegen de groene rest. Bij het maken van de foto blijkt mijn eerste indruk niet te kloppen. Deze boom heeft een onverwachte schoonheid. Een andere boom. Een hoge kale stam met slechts enkele afgestorven takjes. Maar boven de rest uit een stevig bladerdak. Voor ik verderga sta ik even stil. Ik adem diep in en uit. Ik hoor alleen de vogels. En dan weet ik het; allemaalUNIEK is leuk en mijn Walkshop blijft. Dit soort ervaringen wil ik met anderen delen. Kijken naar jezelf vanuit de natuur. Kijken met vlinders in je ogen!

bij