Tag: Ontdekkingsreis

Geplaatst op

Happy New Year!

Kerststress?

Niet voor mij. Deze december is relaxed. De inkopen op tijd gedaan. Niet keihard werken voordat de vakantie begint. Of een actielijst waar geen einde aan komt. Eigenlijk is het voor mij juist het tegenovergestelde. Ik voel een rust in mij die ik het hele jaar niet heb gehad. Meerdere lange wandelingen per week, inclusief een vakantie in Zeeland met ex-pleeghond Cartouche. Mijn thuis is gezellig en opgeruimd (alleen de studeerkamer nog). Tijd genoeg om terug te kijken op 2019. Een mooi jaar, met pieken en dalen.

Tadaa!

Mijn favoriete Tadaa!-moment blijkt de bevalling van pleegpoes te zijn. Zo bijzonder om mee te maken. Verwondering. Bewondering. Ik was nerveus en bemoeide me ermee terwijl dit niet nodig was, maar ik kon het niet laten. Ik maakte de bekjes schoon, terwijl moederpoes druk met de placenta bezig was. Ik heb zelfs een navelstrengetje afgebonden (goed voorbereid na talloze Youtube tutorials). En ik heb gehuild toen een van de kittens dood bleek te zijn. Mijn hele wereld bestond die ochtend uit deze poezen familie. Zo intens. De aansluitende 10 weken waren dat ook. Zowel positief als negatief. De ontwikkeling van de kittens is prachtig, maar als het niet goed gaat dramatisch. Het schuldgevoel dat ik had toen ik vond dat ik niet goed genoeg kon zorgen voor zieke Pip. De extra tijd die ik daarvoor kreeg toen ik, na een aanrijding, verplicht een week op de bank moest liggen. Met Pip op mijn borst. Elk uur voeden. We zijn allebei gelukkig helemaal hersteld.

Afronden

In 2019 heb ik veel afgerond. Drie opdrachten, mentorschap, kernteam Agile Organiseren, bestuur KO!, een relatie en ik heb besloten niet verder te gaan met het laseren van het litteken op mijn neus. Ook mijn neus is uniek. En dat is goed. Door deze periode van afronden is ruimte ontstaan. En rust. Terwijl ik nog niet weet wat ervoor in de plaats gaat komen. Ik vind dit een fijne fase, want alles is nu mogelijk. Eerst ga ik nog even verder met afronden. Zaterdagochtend ga ik 5 dagen het klooster in voor een retraite. Helemaal losgekoppeld ga ik ontdekken. Wat? Ik heb nog geen idee. Er is een heel programma met boeiende onderwerpen. Doe ik mee? Trek ik me terug? Ga ik genieten? Waarschijnlijk wel. Ik ben dol op genieten.

Happy New Year!

Ook met Oud & Nieuw ben ik nog in het klooster. Daarom wens ik je bij deze alvast een mooie Oudejaarsavond en een goed begin van een fantastisch 2020! Ik hoop dat het een jaar wordt met veel liefde en Magische Momenten.

Geplaatst op

Mijn droom

Ideale omstandigheden. Alle randvoorwaarden ingevuld. Voldoende tijd beschikbaar. En toch lukt het niet. Help! In mijn persoonlijke ontwikkelingsreis heb ik een interessante fase bereikt. De fase waarin ik vastloop. Grrr. Mijn probleem? Of uitdaging? Ik kan niet dromen.
Dat is best wel jammer. Er zijn mensen die de hele dag dromen en vervolgens moeite hebben hun droom om te zetten in concrete doelen of stappen. Ik ben juist heel goed in doelen stellen en gewoon stappen zetten. Het wordt voor mij pas lastig als ik grenzeloos moet/mag dromen. Bij de eerste de beste poging tot fantaseren – over wat ik het allerliefste wil, als alles mogelijk is – begint mijn pragmatische-ik meteen bezwaren op te noemen. Steeds weer. En dat remt de spontaniteit nogal. Vol verbazing en bewondering luister ik naar echte dromers. Zo vrij. Creatief. Ongegeneerd.

– Schrijver worden! Ja, lekker relaxed bij je eerste boek. Maar wat als er elk jaar minimaal 1 boek van je wordt verwacht?
– Combi half jaar Spanje en half jaar NL! Weet je nog hoe koud je het had in Malaga in maart? Je hebt zelfs de elektrische oven aangezet, alsof het een kacheltje was.
– Trainingen geven! Verzin eerst eens een onderwerp dat je langer dan een week blijft boeien.
– Zo leuk die gepassioneerde mensen bij Masterchef! En hoe vaak sta jij zelf in de keuken?

Zucht. Extra diepe zucht als ik eraan denk dat “je krijgt wat je denkt”. De wet van de Aantrekkingskracht zorgt daarvoor. En daar ben ik behoorlijk fan van. Dus mijn pragmatische-ik staat mijn dromen-ik behoorlijk in de weg. Nou is dat niet alleen maar dramatisch. Het is ook wel makkelijk. Lekker praktisch en oplossingsgericht. That’s me. Ik zou er mijn werk van kunnen maken 🙂 Maar ik wil dromen. Groots en meeslepend. Wegdromen met de meest fantastische ideeën. Alles mogelijk. Verrassende ontwikkelingen. Wendingen waar ik nooit aan dacht. Van de ene passie naar de andere. Heerlijk!

Ik ga het gewoon doen. Sterker nog. Ik word een superdromer. Ik ga zoveel dromen dat mijn leven 1 grote droom wordt. Dan leef ik mijn droom. En eigenlijk leef ik mijn droom al. Ik koop geen lot voor de Staatsloterij, omdat ik vind dat anderen het geld veel harder nodig hebben. En als ik een miljoentje zou winnen, dan zou er niet zoveel veranderen in mijn leven. Ik zou niet verhuizen. hooguit een huisje erbij. Ik zou niet meer of minder gaan werken, wat ik nu doe is precies goed. Ik zou filantroop worden! En mijn geld aan anderen geven. Maar dat is behoorlijk lastig. Hoeveel geef je? Wie wel en wie niet? En hoe beoordeel je dat? Zucht..

ipp

Geplaatst op

Zeepaardje

Stoer. Zo werd ik laatst genoemd. Best wel stoer natuurlijk. En leuk om te horen. Tegelijkertijd maakte het me weer duidelijk hoe sterk mensen reageren vanuit hun eigen referentiekader. Want wat is stoer? Voor mij is dat buiten je comfort zone stappen. Ik werd stoer genoemd omdat ik weer ga reizen. En daarmee stap ik juist in mijn comfort zone. Ik vind het heerlijk om te doen. Ik weet dat er onverwachte gebeurtenissen op mijn pad gaan komen, waar ik geen controle over heb. En ik vertrouw erop dat daaruit mooie ervaringen ontstaan. Ik ga op ontdekkingsreis.

Volgende week vlieg ik naar Singapore. Eindelijk op bezoek bij vrienden die daar al bijna 2 jaar wonen. Na het weekend moet ‘hij’ werken en gaat ‘zij’ met mij naar Sabah, Maleisië. Wij zijn al eerder samen op pad geweest. Naar Zuid Afrika en Mozambique. Op zoek naar de mooiste duiklocaties. En whalesharks. En Manta rays. Een fantastische ervaring. Deze reis gaan we eerst het oerwoud in. Vriendin heeft geregeld dat wij 2 dagen worden ontvangen in een onderzoekscentrum. Toeristen zijn eigenlijk niet welkom, maar ze waren gecharmeerd van mijn Zuid-Afrikaanse Ranger opleiding. Oops, dat is lang geleden.. Naast wonderschone natuur kunnen we daar ook veel kakkerlakken en bloedzuigers verwachten. Duidelijk een gevalletje van NIET mijn comfort zone. Na afloop van deze uitdaging wacht een mooie beloning; 5 dagen naar een eiland om te duiken bij Sipadan. Een toplocatie. Op mijn ‘onder-water-ontmoetingen-wishlist’ staat al jaren een zeepaardje. En hij zwemt daar!

Zonder vriendin gaat mijn reis verder. Ik ga apen en schildpadden bezoeken in Sanctuaries – zo’n mooi woord, dat vertaal ik niet. Daarna vertrek ik naar een Thailand. MIjn eerste idee was om daar 2,5 maand neer te strijken op een eiland om mijn boek te schrijven. Helaas blijkt dit niet zomaar te kunnen. Visumgedoe. Ik ben nog niet op reis, dus in dit stadium is dat wel een dingetje voor mij. Dat het niet gaat zoals ik wil. Irritant. Na een nachtje slapen besloot ik dat ik geen zin had om dit tot op de bodem uit te zoeken. En ook niet om t.z.t. van mijn eiland af te moeten om bij de Immigration Office om een stempeltje te bedelen. Dus maakte ik van de nood een deugd en boekte een ticket naar Myanmar. A.k.a. Birma. Yes! Bijna vergeten, maar dat land wilde ik ook nog ontdekken. En er blijft nog steeds 2x een maand Thais strand over. Met yoga, massages en heerlijk eten. En ruimte om te schrijven, in de flow te raken en mijn boek te creëren. Het thema? Magisch & moeiteloos.

zeepaardje

Geplaatst op

Mijn Geluksonderbroek

Terwijl ik de was aan het vouwen ben, dwalen mijn gedachten af. Ik denk terug aan een belangrijk moment vorig jaar. De keuze voor een passie. Luisterend naar mijn intuïtie. De keuze voor een ontdekkingsreis op het gebied van Persoonlijke Ontwikkeling met daarbij de boeiende naam “Allemaal Uniek”. Mijn professionele nieuwsgierigheid werd en wordt volop ingezet. Ik wil weten hoe anderen werk maken van Persoonlijke Ontwikkeling. Wat voor producten en diensten hebben ze? Hoe passen ze het toe? En vooral; waar leggen ze de focus op? Inspiratie, Geluk, van Hoofd naar Hart & Succesvol zijn. Er komt veel moois voorbij.

Helaas speelt ook een ander thema; discipline. Ik vind het lastig om regelmatig tijd te reserveren voor de nieuwste ontwikkel oefeningen. Af en toe een hele dag opgesloten worden met anderen werkt beter bij mij. De aanwezigheid van die anderen is belangrijk. Ervaringen delen. Enthousiast raken door hun vragen. Stiekem een beetje blij als je hoort dat zij het ook lastig vinden om echt omzet te maken. En verwondering. Zoveel hetzelfde. En toch ook zo anders. Soms zien ze dat zelf nog niet. Ik sprak de zoveelste coach. Haar verhaal raakte me pas toen ze eerlijk en spontaan antwoord gaf op de vraag wat haar uniek maakt. Met voldoende zelfvertrouwen is het leuk om te netwerken en van anderen te leren. Als je nog onzeker bent is het een drama. Dan is hun gras altijd groener. Onzekerheid en je beperkende ideeën loslaten. Daar gaat het om! En ik realiseer me tegelijkertijd dat het vaak helemaal niet om ontwikkelen gaat. Maar juist over jezelf terugvinden.

Terug naar hoe puur je was als kind. Bij kinderen wordt veel tijd gestoken in het afleren van ‘onaangepast’ gedrag. Het afleren van hun magische fantasie met onbeperkte mogelijkheden. Terwijl dat precies precies is waar de dertigers en veertigers van nu naar op zoek zijn! We kunnen veel leren van kinderen. Zelfs meer dan we dachten. Berthold Gunsther maakt er mooi gebruik van met zijn boek “Omdenken is stom”. Boeiende uitspraken die maken dat volwassenen niet alleen anders naar kinderen luisteren, maar ze ook bewust vragen gaan stellen. Datzelfde gebeurt ook bij “Grote Denkers Kleine Denkers“. Zij hebben een Raad van Stuur beschikbaar met kinderen die bereid zijn mee te denken over organisatie-vraagstukken. Daarmee haal je gegarandeerd onverwachte invalshoeken in huis. Want kinderen zijn puur. Bij de vraag naar wie jou helpt op belangrijke momenten staat dan zomaar de Geluksonderbroek vooraan!

dansend kind

Geplaatst op

Mijn kleine Held

Een jaar geleden had ik niet gedacht dat ik mijn LinkedIn profiel in 2013 zou uitbreiden met de functie Ontdekkingsreiziger. Maar ik heb het gedaan en ben er trots op! Ik praat er ook graag over. Bij diverse netwerken experimenteer ik met de introductie van mijn Ontdekkingsreisbureau. “Huh? Een Reisbureau? In deze crisis?” Het is lastig een hokje te vinden als je bewust op het verkeerde been wordt gezet.. “Oh, Persoonlijke Ontwikkeling. Ja, leuk. Maar dan is die naam echt verkeerd hoor. Die moet je veranderen.”

Uit deze gesprekken komen ook verrassingen. Zoals de vraag naar mijn favoriete Ontdekkingsreiziger. Leuk! Vooral omdat ik niet meteen een antwoord had. Zeker was dat het voor mij niet gaat om Marco Polo of Cristoffel Columbus. Gewoon omdat ik hun verhaal niet ken. En meteen wist ik het wel! Het verhaal waar ik 5 jaar terug niet klaar voor was, maar dat deze zomer duidelijk weer op mijn pad kwam. En mij raakte. Het verhaal van Antoine de Saint – Exupery; de ontdekkingsreis van De Kleine Prins. Een echte favoriet. Ik heb het net weer gelezen en vanochtend viel mij op:

  • Kinderen moeten veel geduld hebben met grote mensen.
  • Het is veel moeilijker over jezelf te oordelen dan over anderen.
  • Bloem; “Mensen? Je weet nooit waar je ze kunt vinden. De wind jaagt ze in het rond. Ze hebben geen wortels. Dat is erg lastig voor ze.”
  • Het geheim van de vos; Werkelijke schoonheid is onzichtbaar.
  • Dorstlessende pillen; wat doe jij met een uur tijdsbesparing?
  • Het kan wel eens op tranen uitlopen als je tam bent gemaakt.
  • Kijk naar de hemel en hoor de sterren lachen.

De Kleine Prins inspireert mij om als kind met verwondering naar grote mensen te kijken en daarmee anders te kijken naar dezelfde dingen. Om pure schoonheid te ont-dekken. Om woorden nog bewuster te kiezen. De Kleine Prins bevestigt voor mij dat reizen en thuiskomen echt met elkaar verbonden zijn. En leert mij.. dat tam zijn niet voor watjes is!

Wie is jouw favoriete Ontdekkingsreiziger? En waarom?

IMG_0839

Geplaatst op

Truus de luie Mier

Afgelopen donderdag had ik het voor het eerst in lange tijd weer. Op de middelbare school was het bijna normaal. Elke week weer. Ook bij mijn “vaste” banen had ik het regelmatig. Als interimmer bij opdrachtgevers veel minder, maar het kwam wel voor. Dit jaar was het anders en dat realiseerde ik me donderdag pas..

Weekendgevoel!! Dat heerlijke gevoel dat je vrij bent. Niet hoeft te werken. Voor een paar dagen, maar zo aan het begin lijkt dat een eeuwigheid. De wereld aan je voeten. Met of zonder een volle agenda; in ieder geval anders dan door-de-weeks.

Dit jaar heb ik een flexibele agenda. Ik deel mijn tijd echt zelf in. Dat betekent dat ik ook in het weekend met mijn werk bezig ben. Ontdekkingsreizen en wat je allemaal kunt doen met Allemaal Uniek is boeiend. Ik ontdek hoe het is om stil te zijn, te mediteren, niets te doen. Ik lees over persoonlijke ontdekkingen, praat en schrijf erover, surf het internet en als dat allemaal geweest is droom ik erover. Maar het is geen werk-werk.. Dus als de 90 jarige moeder van mijn zwager vraagt wat ik nou de hele dag doe, stap ik in de valkuil der verwachtingen en noem zoveel mogelijk acties. Vooral om de mogelijke indruk dat ik niets doe weg te nemen. Ze kijkt me doordringend aan. En zegt dat ze er niets van begrijpt, maar dat ik er in ieder geval enthousiast over lijk. Mijn gevoelige snaar is geraakt; falen.

Dus ben ik vorige week flink aan de slag gegaan. Met actielijst en ik heb me eraan gehouden. Donderdagmiddag blikte ik tevreden terug. Hard gewerkt en concrete resultaten. Deze Truus de Mier had dat toch maar even geflikt. Beloning? Weekendgevoel. Drie hele dagen vrij. En dat heeft mooie dingen opgeleverd; op maandag extra zin om, na Yoga, weer aan de slag te gaan. En vooral: de realisatie dat nietsdoen voor mij ook werk is!

P1070499

Geplaatst op

We hebben Verbinding!!

Tijdens een ontdekkingsreis is de reis zelf interessanter dan het uiteindelijke doel. Dit is in ieder geval bij mij het geval. En de mooiste ontdekkingen doe ik op onverwachte momenten. Meestal niet als ik er concreet tijd voor heb ingepland, maar juist als ik er even helemaal niet mee bezig ben.

Mijn meest recente ontdekking gaat over Verbinding. Na een goed gesprek vorige week met een relatief onbekende man kwam Verbinding voor mij als actueel thema bovendrijven. Hij signaleerde dat heel opmerkzaam. Mijn eerste reactie was minder positief. Ik vond het een trendy containerbegrip. Maar al snel daarna realiseerde ik me dat ik gewoon nog niet eerder echt had gevoeld wat Verbinding voor mij betekent. Alleen daarom al bijzonder boeiend om iets mee te gaan doen!

Voor mij komt Verbinding direct binnen als “Ik & de ander”, kwetsbaarheid en warmte. En het raakt me persoonlijk veel meer dan ik had verwacht. Op een mooie manier. Dit komt duidelijke op het juiste moment op mijn pad, maar wat ga ik er verder mee doen? Terwijl ik daar mijn aandacht op probeerde te focussen werd ik steeds afgeleid door een praktisch probleem bij mij thuis. Super irritant, want ik vond Verbinding steeds intrigerender..

Maar het probleem thuis had een deadline.. Gisteren was er een vergadering met  medebewoners en een aantal van ons voelde zich gedwongen om op te staan tegen mensen die hun best hadden gedaan, maar ook grenzen hadden overschreden in het respectvol omgaan met elkaar. Heel heftig om je thuis minder veilig te voelen. Gelukkig bleek de zorgvuldige voorbereiding overbodig, want de betrokkenen hebben zelf besloten hun functies neer te leggen. Mijn diepe wens om een voor iedereen acceptabele oplossing te vinden is verhoord. Maar nog belangrijker; vandaag realiseer ik me pas goed hoe waardevol de contacten met medebewoners zijn geweest. We hebben een gemeenschappelijk doel: fijn wonen. En we zijn bereid daar samen aan te werken. Voor het eerst sinds ik hier woon voel ik me echt Verbonden!

Afbeelding

%d bloggers liken dit: