Het blijft me verbazen. Zoveel makkelijker om anderen te adviseren, dan zelf de goede dingen te doen. Hoe vaak moet ik mijn hoofd stoten om te merken dat ik in dezelfde routine ben teruggevallen? Ik hoop stappen te zetten in het land der zelfontwikkeling, maar heel verraderlijk steken oude bekende trekjes steeds de kop weer op. Zo erg dat ik vaak verzucht “Leer ik het dan nooit?”. Niet fijn. Maar misschien is er toch hoop voor mij. Sommigen zeggen dat het slechts terugkomt zolang je er nog iets van te leren hebt. Anderen zeggen dat ik mild voor mezelf mag zijn. Laat het los. Adem in. Adem uit. En ga verder. Ja, maar heb ik ondertussen wel stappen gezet? Heb ik mezelf wel ontwikkeld? Of ben ik terug bij af?
Ondanks de stralende lente schieten beelden van wintersport mij te binnen. Ik houd niet van wintersport. Ik ben wel meerdere keren geweest. Mijn grote favoriet is het sleepliftje. Had mij de hele dag een pannenkoek tussen de benen gegeven en ik was absoluut fan geweest. Het ging anders. Ik vond dat ik moest leren skiën. Na een prettige introductie met het sleepliftje stond ik bovenaan een borstelbaanberg. Geen idee wat te doen. Mijn buurman ‘die-het-mij-wel-even-zou-leren’ vertelde dat ik zigzaggend naar beneden moest. Makkie. En het lukte ook. Alleen de bochten niet.. Dus eindigde ik zowel na de zig als na de zag in de kletsnatte borstelbaangoot. Tamelijk ontluisterd bereikte ik het eind van de borstelbaan. Alwaar ik vriendelijk doch beslist werd verzocht iets anders te gaan doen. Klaar voor het echte werk, zullen we maar zeggen. In de Zwitserse sneeuw heb ik het 2x geprobeerd. Totdat ik omver werd geskied door een voorbijrazende rij peuters. Maar ik gaf niet op. Jaren later weer een poging. Skiles in NL, privéles in Meribel. Ik werkte hard. En wat was ik opgelucht als ik na de les de skies weer af mocht doen. De laatste keer heb ik het bijna leuk gevonden. Ergens in Frankrijk. Twee (wat is makkelijker dan blauwe?) pistes direct naast de berghut/restaurant. Na elk rondje beloonde ik mezelf met een drankje op het zonnige terras. Ik genoot! En besloot officieel te stoppen met skiën.
Ik heb mijn best gedaan. En uiteindelijk mezelf toegestaan om los te laten. Het hoeft niet. Het is goed. Ik blijk geen natuurtalent te zijn (grrr). Ik heb iets gevonden waar ik niet goed in ben (grrrrr). Ik hoef niet alles te kunnen. Of leuk te vinden. ‘Terug naar af’ betekent niet dat je gefaald hebt. Het biedt de mogelijkheid om vanuit je basis nieuwe dingen te ontdekken. Met deze ontdekking zal ‘Terug naar af’ nooit meer hetzelfde zijn..
