Op de fiets naar het bos. Het begint te regenen. Zachtjes nog. Twijfel of ik mijn paraplu tevoorschijn zal halen. Nee. Ik ben op weg naar de Walkshop om te ontdekken wat de natuur mij kan vertellen. Daar hoort de regen ook bij. Kleine drupjes op je gezicht. Als vanzelf stopt de regen en een stukje blauwe lucht verschijnt.
Bij het verzamelpunt zie ik twee vrouwen een derde troosten. Ik hoef hier niets mee te doen. Niet eens te bedenken waarom ze huilt. Ik hoef er niets mee, want vandaag ben ik alleen. Een prive Walkshop. Ik heb mijn camera bij me en zin om te beginnen. De stiltewandeling is minder vanzelfsprekend dan ik had gedacht. Stilte is meer dan niet praten. Dat wist ik al, maar ervaren is echt anders. Ik geniet intens. Van de kleuren, de geuren, de geluiden. Van mijn gedempte voetstappen op de bladeren. Al klikkend wordt mijn foto-thema duidelijk; boomstammen. De focus niet op de grond of de lucht. Gewoon op ooghoogte.
Ik kijk om me heen en kies een prachtig pad. Ruim, recht en licht. Al bij de eerste stappen voel ik rust. Berg mijn camera op. Adem bewust in en uit. En voel me aangetrokken tot het einde van het pad. Daar is iets. Geen idee wat. Ik kan het niet goed zien, maar wil er echt naartoe. Het is fijn om zo duidelijk een richting te hebben. Even niet denken, even geen keuzes. Genieten van de modderpoelen op het pad. Van kruisingen die niet afleiden. Van het zonlicht door de bomen.
Mijn doel wordt duidelijker. Het is geen mens. Het is geen rotsblok. Het zijn de wortels van een omgevallen boom. Als ik aankom bij de stronk sta ik op een tweesprong. Maar ik wil dichterbij. Over takken stappend stop ik uiteindelijk bij mijn boom. En neem er de tijd voor. De zon schijnt op mijn gezicht. Ik voel intuïtief dat de omgevallen boom voor mij een einde betekent. Zonder te beseffen welk einde. Ik voel geen verdriet. Eerder opluchting.
Nu stap ik terug naar de tweesprong. Welke kant kies ik? Aan de ene kant zie ik blauwe lucht. Aan de andere kant voel ik de zon. Beide richtingen aantrekkelijk. Toch loop ik bijna automatisch de zon tegemoet. Ik zie nog niet wat het gaat brengen. Maar het voelt goed.
