Tag: Werk

Geplaatst op

Boeddhaput

Schermafbeelding 2016-06-02 om 11.32.41

De kans is groot dat alleen Amersfoorters de Boeddhaput kennen. Het is de dubieuze titel van een plek in de stad waar de afgelopen jaren slechts een bouwput is te vinden. Of eigenlijk niet eens dat. Een kaal stuk grond. En waarom Boeddha? Niets spriritueels, maar een referentie aan het Chinese restaurant dat in het pand zat voor het werd gesloopt. Zelf heb ik meer met de bestemming daarvoor; Hotel Café Restaurant De Witte.

Geen keukenprinses

Ik blijk een overeenkomst met TV-kok Robert Kranenborg te hebben, zo ontdek ik in de ochtendkrant. Wie mij een beetje kent weet dat dit niet ligt op het vlak van mijn keukenkwaliteiten. Nee, wij zijn allebei onze carrière gestart in “De Witte’. Er zijn ook verschillen; zowel als het gaat om het vervolg van onze carrières als om de herinneringen aan dit startpunt.

Monumentenzorg

Voor Robert was het zijn opstap naar de haute cuisine. Ver voor mijn tijd blijkt het restaurant van De Witte een Michelinster te hebben gehad. Hij genoot van de hoogspanning waaronder hij werkte (ik niet) en kijkt met smart terug op de tijden van weleer. Stelt zelfs Monumentenzorg voor om dit soort prachtplekken te behouden. Onze verschillen worden groter. Bij Monumentenzorg denk ik aan het grapje dat mijn vader maakte als hij mijn moeder naar de schoonheidsspecialiste bracht. Niet aan De Witte zoals ik het ken.

Kamermeisje

Ik werkte zo’n 10 jaar later als kamermeisje in het hotel. Elke zondag om 8 uur ’s ochtends aan de bak. Blij met mijn eerste baantje leerde ik de trucjes om een bed strak op te maken. De opwinding als er een ‘rijke’ gast vertrok en wij de kamer ingingen, hopend op een grote fooi. De teleurstelling toen een echte sjeik alleen de doosjes van –heel veel- panties achterliet. De spannende verhalen van de nachtportiers die samen op een zolderkamertje in het hotel woonden.. De ontbijtjes die we voor onszelf klaarmaakten in de, door Robert geroemde, maar in mijn tijd behoorlijk ranzige keuken. De ontbijtkelner die verklapte waarom hij bij de start van zijn dienst eerst het licht in de kelder aandeed. Om de kakkerlakken de kans te geven zich te verstoppen. Ik snapte best wel dat hij eigenlijk bang was voor deze beestjes. En elke maand weer naar de boekhouder, omdat hij een foutje in de berekening van mijn salaris had gemaakt. Twee gulden vijfenzestig bruto verdiende ik per uur, ook in die tijd niet veel.

Smartegeld

Met smart denk ik niet aan terug aan De Witte. Ik heb er wel veel geleerd, zoals ik jaren later pas besefte. Over het gedrag van mensen in organisaties. Over mijn eigen gedrag. Dat het bijvoorbeeld niet okay was dat ik mijn lage uurloon compenseerde door af te dalen naar die enge kelder en handenvol sjieke Lindt paaseitjes mee te nemen. Maar wel lekker!

Geplaatst op

Vakantiewerk

Voor de meesten van ons staat vakantie gelijk aan “niet werken”. Voor pubers is het heel spannend dat je in de vakantie juist wel gaat werken. Vandaag is het zover voor mijn nichtje. Ze is bijna 16 dus ‘-tje’ klinkt trouwens wat overdreven, maar ik vind het echt lastig om haar ‘nicht’ te noemen. Dat voelt toch als een scheldwoord.

Via haar eigen netwerk heeft zij een vakantiebaan geregeld. Vier hele dagen gaat ze werken in een kinderdagverblijf. Aanvankelijk samen met een vriendin, maar een dubbele bezetting bleek niet nodig dus hebben zij de dagen verdeeld. Vriendin alle dagen tijdens de vierdaagse-feesten en mijn nichtje de week erna. Goed geregeld kun je wel zeggen! Ook goed geregeld is het feit dat zij het loon van een 16-jarige zal ontvangen. Vet binnenlopen, zeg maar. Zij verwacht in deze periode wel €100 te verdienen!

Na wat snel rekenwerk heb ik mijn eerste reactie voor mezelf kunnen houden; zo weinig?? Hoeveel verdient een 16-jarige eigenlijk? Een klein onderzoekje; het uurloon voor 16 jaar is ruim een derde van dat van een volwassene. Volgens minimumjeugdlonen.nl komt dat op €2,94 bruto per uur. Dus 3 pubers produceren hetzelfde als 1 volwassene? Volwassene is trouwens verkeerd geformuleerd. Ik ben de weg een beetje kwijt, maar ga er voor het gemak van uit dat je met 18 jaar volwassen bent. Nou, niet in minimumlonenland. Een 18 jarige krijgt 45,5%. En mocht toch 21 jaar de officiële volwassen-leeftijd zijn; 72,5% van het minimumloon.

Waarom accepteren jongvolwassenen dit? Of komt het minimumloon in de praktijk nauwelijks meer voor? Als HR professional kreeg ik ooit het lachende verwijt geen idee te hebben van het minimumloon. Nu weet ik het; het is nu bijna €1.500 per maand. Als je 23 jaar of ouder bent. En ik voel me een Jordanese Yup omdat ik werkelijk geen flauw idee heb voor hoeveel mensen in NL dit mooie bedragen zijn. Mijn nichtje is er absoluut blij mee. En een long, long time ago gold hetzelfde voor mij. Als kamermeisje bij Hotel De Witte verdiende ik 2 gulden 64 per uur. Genoeg om een schitterende racefiets bij elkaar te sparen!

vakantiewerk

Geplaatst op

Truus de luie Mier

Afgelopen donderdag had ik het voor het eerst in lange tijd weer. Op de middelbare school was het bijna normaal. Elke week weer. Ook bij mijn “vaste” banen had ik het regelmatig. Als interimmer bij opdrachtgevers veel minder, maar het kwam wel voor. Dit jaar was het anders en dat realiseerde ik me donderdag pas..

Weekendgevoel!! Dat heerlijke gevoel dat je vrij bent. Niet hoeft te werken. Voor een paar dagen, maar zo aan het begin lijkt dat een eeuwigheid. De wereld aan je voeten. Met of zonder een volle agenda; in ieder geval anders dan door-de-weeks.

Dit jaar heb ik een flexibele agenda. Ik deel mijn tijd echt zelf in. Dat betekent dat ik ook in het weekend met mijn werk bezig ben. Ontdekkingsreizen en wat je allemaal kunt doen met Allemaal Uniek is boeiend. Ik ontdek hoe het is om stil te zijn, te mediteren, niets te doen. Ik lees over persoonlijke ontdekkingen, praat en schrijf erover, surf het internet en als dat allemaal geweest is droom ik erover. Maar het is geen werk-werk.. Dus als de 90 jarige moeder van mijn zwager vraagt wat ik nou de hele dag doe, stap ik in de valkuil der verwachtingen en noem zoveel mogelijk acties. Vooral om de mogelijke indruk dat ik niets doe weg te nemen. Ze kijkt me doordringend aan. En zegt dat ze er niets van begrijpt, maar dat ik er in ieder geval enthousiast over lijk. Mijn gevoelige snaar is geraakt; falen.

Dus ben ik vorige week flink aan de slag gegaan. Met actielijst en ik heb me eraan gehouden. Donderdagmiddag blikte ik tevreden terug. Hard gewerkt en concrete resultaten. Deze Truus de Mier had dat toch maar even geflikt. Beloning? Weekendgevoel. Drie hele dagen vrij. En dat heeft mooie dingen opgeleverd; op maandag extra zin om, na Yoga, weer aan de slag te gaan. En vooral: de realisatie dat nietsdoen voor mij ook werk is!

P1070499

Geplaatst op

Verbinden verboden

Ben je net bewuster bezig met Verbinding, kom je ook de keerzijde tegen. Best logisch natuurlijk, want ik vind het wel vaker boeiend om meerdere kanten aan 1 verhaal te ontdekken. Maar toch is het lastig. Het gaat namelijk om honden.. En honden liggen gevoelig bij mij. Ik ben dol op honden!

Een van de grote liefdes in mijn leven is Dennis. Met deze hond heb ik jaren samengewoond en ik heb me met hem verbonden. Tot diep, diep in mijn hart. “Hoge pieken, diepe dalen” past goed bij mijn herinneringen. Naast veel schitterende momenten was er ook drama. Vooral aan het eind. Heb je de begrafenis van prinses Diana op TV gezien? Toen Elton John “Candle in the Wind” speelde? Op dat moment kreeg ik het telefoontje dat Dennis toch nog plotseling was overleden. Ik bedoel maar..

Als je je op het werk teveel verbindt met klanten, managers of medewerkers kun je “ingezogen” raken. Zo erg dat je hun probleem persoonlijk overneemt. Maar je kunt ook doorschieten naar de tegenovergestelde kant en zonder enige verbinding de belangen van de ander compleet uit het oog verliezen. Tijdens de opleiding Systemisch Adviseren heb ik kennisgemaakt met Afstandelijke Betrokkenheid. Een mooie vorm van Verbinding. In eerste instantie lijkt het te gaan om tegenstellingen, maar al snel komt het Yin Yang effect erbij. Het vult elkaar juist aan. Ik heb het daarom ook regelmatig toegepast.

Maar nog niet bij honden.. Sinds kort ben ik Hondenuitlater bij de Dierenbescherming. Wekelijks wandel ik met honden. Een tegelijk en altijd aangelijnd. Dus echte aandacht. En ja hoor. Slechts 1 wandeling is genoeg om me te verbinden! Kun je voorstellen hoe dat is na 3 keer. Alarmbelletjes rinkelen, ergens ver weg zie ik zwaailichten; Verbinden Verboden! Want morgen kunnen ze weg zijn. En dat hoop ik ook echt voor ze! En voor mezelf? Ik ga iets uitproberen. Morgen stap ik vol van afstandelijke betrokkenheid weer op de fiets en ga ik lekker wandelen met honden.

P1070419

Geplaatst op

Magische Mix

Verbinding laat me nog niet los..

Er blijven Verbindingsmomenten opkomen. Van heel praktisch tot meer spiritueel. Deze uitersten ben ik gewend en vind ik prachtig. Mijn eigen Yin & Yang. De overgang verloopt soepel. Ik fladder van de Verbondenheid met de natuur zoals bij het Japanse Shinto, naar de lasdoppen die ik gebruikte om 2 lampen in de gang aan te sluiten. Meteen daarna kom ik bij het samengaan van Werk & Privé. In de afgelopen jaren waren deze 2 gebieden voor mij duidelijk gescheiden. Tijdens de interim-opdrachten was ik de Expert. Effectief & efficiënt, gefocust op het doel en de klant. Daarbuiten alle ruimte voor spontane acties, goede persoonlijke gesprekken en genieten van mooie dingen.

Als Ontdekkingsreiziger besef ik nu dat beide kanten goed zijn. De fase dat alles wat met de harde werkfacetten te maken had fout was, is voorbij. Ik accepteer dat ik van beide kan genieten en profiteren. Afhankelijk van de situatie maak ik een mix. Op dat moment passend. En dan gaat het moeiteloos.

Mijn weekplan bijvoorbeeld. In 2012 ben ik ermee begonnen om mijn tijd niet te verdoen, doelen te stellen en strak af te werken. Nu is het mijn wekelijkse dagboek. Een moment om even uit te zoomen. Terug naar de afgelopen week en vooruit naar de komende. Afsluitend met: en wat ga ik NU doen? De inhoud? Een Magische Mix van persoonlijke ontdekkingen, zowel zakelijk als privé.

Of dit blog. Een jaar geleden was het voor mij ondenkbaar dat ik een blog zou publiceren met persoonlijke inhoud. Het zou eerder gaan over mijn professionele ervaringen. En waarschijnlijk komen die ook nog aan bod, maar nu even niet. Nu is er ruimte voor ontdekkingen. Dat is mijn werk. Heerlijk werk!

Wat is jouw Magische Mix?

Afbeelding